Czym właściwie jest współczesna terapia zajęciowa?

Terapia zajęciowa – odkąd pojawiła się w Polsce – była utożsamiana jedynie z arteterapia?.

Trzeba pamiętać?, ze arteterapia jest tylko jedna? z form terapii zajęciowej, a oddziaływania terapeutów zajęciowych mają znacznie szersze pole.

Terapia zajęciowa to forma rehabilitacji fizycznej, psychicznej lub społecznej poprzez angażowanie pacjenta w celowe aktywności/zajęcia. Aktywności, które wykonuje pacjent nie sa? sztuka? dla sztuki, a są wykonywane żeby osiągać? wczes?niej założone cele terapeutyczne.

Waz?ne jest, z?eby wszystkie aktywnos?ci wykonywane w trakcie terapii były celowe i przemys?lane.

W jakich obszarach pracuja? terapeuci zaje?ciowi?

Duz?a grupa pracuje z osobami z niepełnosprawnos?ciami, z pacjentami z zaburzeniami neurologicznymi, schorzeniami psychicznymi czy dziec?mi z zaburzeniami rozwojowymi.

Nasza praca opiera sie? na aktywnos?ciach dnia codziennego, tak aby Pacjenci stawali sie? coraz bardziej samodzielni i niezalez?ni. Praca terapeuto?w zaje?ciowych to takz?e adaptacja s?rodowiska pacjenta, korzystanie z najro?z?niejszych moz?liwos?ci zaro?wno w modyfikacji otoczenia, sprze?to?w, z kto?rych korzysta, miejsca pracy czy aktywnos?ci podejmowanych w czasie wolnym.

ADL (ang. Activities of daily living) ? aktywności dnia codziennego. To rutynowe aktywnos?ci, kto?re ludzie podejmuja? w codziennym funkcjonowaniu. S?wiatowa Federacja Terapii Zaje?ciowej wymienia 6 obszaro?w ADL.

Sa? to:

• jedzenie i przygotowywanie posiłko?w,
• mycie sie?,
• ubieranie sie?,
• toaleta i czynnos?ci higieniczne,
• transfer.

Dla Pacjento?w z objawami neurologicznymi (z niedowładami, zaburzeniami poznawczymi, chorobami genetycznymi czy polineuropatiami) wykonywanie prostych czynnos?ci to duz?e wyzwanie, z kto?rego niestety cze?sto rezygnuja?.

 

Rola? terapueto?w zaje?ciowych jest:

• zmobilizowanie Pacjento?w do wykonania czynnos?ci;
• adaptacja sprze?tu i s?rodowiska, aby Pacjent mo?gł wykonac? konkretna? aktywnos?c?
• samodzielnie;
• zapewnienie regularnos?ci w/w aktywnos?ci.

Nalez?y pamie?tac?, z?e jes?li aktywnos?ci ADL zostana? wybrane w przemys?lany i sensowny sposo?b to be?da? motywacja? dla pacjento?w w osia?ganiu samodzielnos?ci i niezalez?nos?ci. Dzięki samodzielnemu wykonywaniu tych aktywności pacjent ma poczucie sprawczość i szybciej wraca do zdrowia, mając poczucie, że stan jego funkcjonowania jest zależny od tego ile samodzielnie wniesie w proces terapii.

Czy zastanawialiście się kiedyś nad skutecznością terapii zajęciowej? Czy rzeczywiście podejmowane przez nas działania mają sens?

Bardzo cieszy mnie, że terapia zajęciowa rozwija się na świecie, że pojawia się coraz więcej publikacji przyglądających się tej profesji od strony naukowej. Takie organizacje jak Amerykański Dziennik Terapii Zajęciowej czy Światowa Federacja Terapii Zajęciowej regularnie publikują na swoich stronach teksty warte uwagi. Od jakiegoś czasu w Polsce działa Polskie Stowarzyszenie Terapii Zajęciowej, które również przytacza interesujące artykuły.

Przytoczę jeden z nich.

Na Uniwersytecie Medycznym w Kownie przeprowadzono badanie, które oceniało efektywność terapii zajęciowej u pacjentów po udarze we wczesnej fazie rehabilitacji. W badaniu udział wzięło 100 Pacjentów oddziału neurorehabilitacji (47 mężczyzn i 53 kobiety). Wyniki badania pokazały, że efektywność terapii zajęciowej była zależna od płci, wieku, stopnianasilenia objawów neurologicznych i typu udaru.

Efekty terapii zajęciowej były większe u mężczyzn, osób poniżej 59 roku życia. Mniejsza efektywność oddziaływań terapeutycznych była zauważalna u osób z zespołem zaniedbywania, hemiplegią i u osób starszych.

Podkreśla się, że stosowanie indywidualnej terapii zajęciowej skoncentrowanej na potrzebach pacjenta, w połączeniu z terapią ruchową i psychologiczną, znacznie poprawia odbudowę utraconych funkcji. Jednak trzeba pamiętać, że terapia zajęciowa powinna być też kontynuowana w środowisku pacjenta, aby w pełni pozbyć się czynników utrudniających samodzielnie funkcjonowanie w życiu codziennym.

Jak wygląda wykorzystanie dodatkowych technologii w procesie terapii zajęciowej?

Coraz częściej wykorzystuje się nowe, interaktywne metody, które urozmaicają i zachęcają pacjentów do pracy nad swoimi deficytami.

W naszej pracy wykorzystujemy m.in.:

• System Pablo, który jest interaktywnym programem terapii ruchowej, służący do rehabilitacji kończyn górnych. Pablo wspomaga proces uczenia się czynności motorycznych i przywraca aktywne funkcje dłoni lub ramienia. Wskazania do pracy ze sprzętem Pablo to m. in. udary mózgu, urazy mózgowo-czaszkowe, SM, urazy rdzenia kręgowego, uszkodzenia nerwów obwodowych lub choroba Parkinsona.
• Drugi sprzęt to SeeMe Manager. Dzięki niemu od razu widoczny jest biofeedback dla pacjenta, który może od razu korygować swoją pozycję czy prawidłowo obciążyć ciało. Informacja zwrotna jest widoczna na ekranie i pacjent widzi swoje postępy. Można ćwiczyć wybraną funkcję zarówno w staniu jak i siedzeniu. Ten rodzaj ćwiczeń jest bardziej atrakcyjny dla pacjenta niż tradycyjne aktywności.

W Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie ten rodzaj ćwiczeń bardzo się sprawdza.

Serdecznie Polecam

 

 

PS Więcej na temat terapii zajęciowej piszę na www.instagram.com/dobra.terapia/

---

Zapraszamy do naszego kanału na YouTube:https://youtu.be/altBz8PvCpkz

Foto:

Fundacja Zdrowie Jest Najważniejsze

Maria Grzywacz